KLAPPER
Vooraf: Nieuwkoop in 2C op de eerste plaats met 9 uit 3 en VUC tweede met 7 uit 3. Na afloop VUC op de eerste plaats met 10 uit 4 en Nieuwkoop tweede met 9 uit 4. En ik heb een zonovergoten leuke pot voetbal gezien onder leiding van Martin Wateler, die in 2017 was gestopt, maar later toch weer is begonnen en o.a. kortgeleden TAC’90 – VELO met een uitslag van 2-2 naar een goed einde loodste. Man met ervaring dus en je ziet niet dat hij nu 57 jaar jong is. Loopt nog als een gazelle en ziet alles, met een voorkeur voor voordeel. Aai laaik it!
Wateler bij VUC-Nieuwkoop
Samen met voormalig voorzitter Rob Wursten van VUC en ook met Rob Louer op de tribune genoten van aanvallend voetbal, waarbij de eindstand van 4-0 even zo vrolijk best 8-1 had kunnen zijn. Te weinig publiek, al heb ik de tweede helft tussen de “oude garde” danwel “harde kern” van VUC gestaan en er was ook weer geen bezoekend bestuur voor de ontvangst.
Rob moest weg en toen samen met Joost de Bock de nazit gepleegd, uiteraard voorzien van kruit en lood door Emmy en Peter.
Sprak voor de wedstrijd ook nog even good-old Jan Oosterling, gezeten op een bankje voor de ingang. Het gaat goed met Jan en dat was fijn om te horen. Bij binnenkomst ook John van der Lubbe even begroet. Door Frank Kuijl tijdens een interview met Ton Beije op Haaglanden Voetbal waarderend genoemd als een gentleman-trainer uit het recente verleden. Dat is Frank trouwens ook. Memorabel dat hij tot tweemaal toe aangaf dat de schreeuwende trainers, rennend in hun afgeschermde gebied, geen overwicht van nature hebben. Frank heeft gelijk. Henry de Beer die zich weer sterk zal gaan maken voor het Kerstdiner van de Gedecoreerden was uiteraard ook weer present. Hij heeft zo’n mooie naam, maar iedereen noemt hem “Beer”. Qua uiterlijk zou dat kunnen, maar hij lijkt niet op mijn grijze kater “Beertje”, die we ooit hebben gelanceerd in het Haagse Bos richting Minangkabause huis (want daar was eten). Zo ervoer ik later toen ik wat “groter was” en daar een keer de vette rekening moest voldoen. Jammie-jammie, maar ook erg duur. Inmiddels ter ziele en opgeslagen…….
ONRUST
Helaas is ook mijn Haagse Scheidsrechters Vereniging de dupe van de heersende onrust op het Sportpark Prinses Irene in Rijswijk, waar een drieluik van de Gemeente Rijswijk, de voetbalvereniging RVC Celeritas en exploitant Hans Lammertink geen succes blijkt. De lampen worden uitgedaan door Hans, waardoor voetballers en arbiters niet kunnen trainen, daar waar praten met partijen mij positiever lijkt. Inmiddels is wethouder Larissa Bentvelzen ook actief betrokken bij een oplossing. Haar een beetje kennende hoop ik dat zij door kan pakken en dit contractuele wangedrocht kan terugbrengen naar voor alle partijen aanvaardbare proporties.
Wie bang is sterft iedere dag. Wie niet bang is, sterft maar één keer………Uit het leven gegrepen.
Wim van den Berg
