Je leest het goed. Ik maak me als bestuurder zorgen om het (Haagse) amateurvoetbal en de verdraagzaamheid op maar ook zeker langs de lijnen. Hoe gaan we tegenwoordig überhaupt met elkaar om? Is er nog ruimte voor het ‘gesprek’ of is emotie nu alleen maar leidend?
Tekst: Terry Konings (voorzitter FC Skillz)
Zaterdag zijn er maar liefst 4 (!) wedstrijden gestaakt in Den Haag. Spijtig genoeg is één van die wedstrijden een thuiswedstrijd van ons.
Wij vingen de wedstrijd met FC Skillz aan tegen een andere Haagse vereniging. In de 83e minuut kreeg een speler van de bezoekende vereniging een rode kaart. De rode kaart was aanleiding voor enig tumult. Dit zowel op als langs de velden. Hierop besloot de arbiter, die overigens een uitstekende wedstrijd floot om een afkoelingsperiode in te lassen en de zogeheten ‘angel’ eruit te halen. Na de afkoelingsperiode besloot de arbiter en dit na overleg met een rapporteur van de scheidsrechter om de wedstrijd definitief te doen staken. Als reden werd aangegeven dat onze grensrechter meermaals is bedreigd door toeschouwers/aanhang van de bezoekende vereniging en dat op deze wijze zijn veiligheid niet meer kan worden gewaarborgd.
Op nog geen zeven kilometer van ons vandaan werd ook de veiligheid van de wedstrijd in geding gebracht. Twee toeschouwers renden het veld op, waarvan een van hen een speler aanviel en ook dit escaleerde.
Voetbal is emotie zeggen ze en dat klopt, maar wat zijn we in vredesnaam aan het doen? Is het niet tijd, dat we als verenigingen stelling nemen en aangeven, dat genoeg ook echt genoeg is. Bedreigingen jegens een grensrechter? Een toeschouwer, die het veld op rent en een veldspeler aanvalt?
Laten we als verenigingen ook onze (eigen) verantwoordelijkheid nemen en te kijken wat we hier intern aan kunnen doen, zodat we op termijn juist van elkaar kunnen leren. Ik mis van tijd tot tijd die verbinding op het veld. Verbinding tussen verenigingen, omdat ik geloof en er heilig van overtuigd ben, dat we dit met elkaar kunnen oplossen. Kunnen oplossen zeg, sterker nog; MOETEN oplossen.
Zo’n dag als zaterdag kent alleen maar verliezers terwijl voetbal juist een uitlaatklep moet zijn, waar iedereen zich in het zweet jast en leuk moet zijn. Laten we beginnen door op het veld een voorbeeld te zijn met elkaar, zodat er geen ruimte is voor inmenging van derden. Het begint immers op het veld en misschien al wel in de bestuurskamer.
Zoals ik al zei, het (Haagse) amateurvoetbal is ziek en heeft meer nodig dan alleen een paracetamol…
