Voorschoten’97 verloor vorige week met 7-1 van VELO, dus was het gebrand op eerherstel. En dat eerherstel kwam er, door verdiend met 3-2 te winnen van de toen nog koploper Die Haghe, dat het vooral in de eerste helft liet liggen.
Tekst: Wim van de Graaf | Foto’s: HMA-fotografie
Direct na aanvang van de wedstrijd was er maar één ploeg dat liet zien dat het persé wilde winnen en dat was het groengele thuisteam. Het vloog letterlijk uit de startblokken en deed Die Haghe soms naar adem happen. Het duurde zeker tien minuten voordat Die Haghe wist wat het tegen dit aanvalsgeweld moest doen. Na een kwartier spelen moest doelman Justin van Look van Die Haghe handelend optreden bij een inzet van een medespeler, maar een paar minuten later kwam hij te vroeg zijn doel uit, gleed weg, waarna een aanvaller langs hem heen kon glippen. Bij de doelpoging werd deze aanvaller aangetikt, waardoor scheidsrechter Badr Benlamkaddem uit Amsterdam terecht naar de stip wees. Thom Wijnalda wist wel raad met de toekende strafschop en Die Haghe stond met 1-0 achter.
Ondanks de achterstand kreeg Die Haghe in de volgende fase meer grip op de wedstrijd maar tot uitgespeelde kansen wilde het maar niet komen. Sterker nog, in de 25e minuut wist Voorschoten’97 de voorsprong uit te breiden toen diezelfde Thom Wijnalda na een scrimmage voor het Die Haghe-doel de bal wist binnen te werken: 2-0. Door het betere verweer van Die Haghe ontstond er een gelijk opgaande wedstrijd met een paar kleine overtredingen aan beide kanten waarbij de scheidsrechter veel pietluttige- en onnodige gele kaarten trok. Over de beide teams verdeeld liefst acht in de eerste helft. Waar moest dat na de warme thee naartoe?
Trainer Marcel Koning van Die Haghe greep tijdens de rust in en stuurde Desley Koegler en Roy van der Ven het veld in en ineens was het allemaal Die Haghe dat de klok sloeg. De omzettingen leken de thuisploeg te verrassen, want Die Haghe ging ook steeds meer duels winnen en er was een grotere drang naar voren. Toch was het Voorschoten’97 dat de grootste kans kreeg, maar een aanvaller werd door doelman Justin van Look knap van scoren afgehouden. Die Haghe werd sterker en sterker maar de doelpunten bleven (nog) uit. De arbiter bleef volharden in het warrig begeleiden van de wedstrijd en daar leek Die Haghe het meeste last van te hebben. Dat bleek ook uit het in de 66e minuut wel erg makkelijk geven van een strafschop aan de thuisploeg toen een aanvaller, staande op de achterlijn, met een schreeuw naar de grond ging en de bal ineens op de stip belandde. Hoezo “het ontnemen van een scoringskans”? Op die positie? Het was Thom Wijnalda een zorg en die schoot de 3-0 dan ook gewoon binnen.
Met nog een kwartier op de klok gaf Die Haghe zich nog steeds niet gewonnen en het bleef strijden voor een beter resultaat. Het was Jesse Bakker die een vrije schop ineens achter doelman Kwant van Voorschoten’97 joeg: 3-1. Even later weer een doelpoging van de Hagenaars waarbij de bal een halve meter over de doellijn van de thuisploeg ging en daarna werd weggewerkt. De scheidsrechter stond te ver van de situatie af en de neutrale grensrechter liep te laat naar de achterlijn, waardoor het doelpunt ten onrechte niet werd geteld.
Die Haghe ging nog opportunistischer spelen en werd door de arbiter beloond met een strafschop nadat Sami Aoulad Said een zacht duwtje in de rug kreeg. Noah Abid pakte dit presentje goed uit en scoorde de aansluitingstreffer: 3-2.
Hierna was het voor Die Haghe pompen of verzuipen en waren daar de eerste korte onvriendelijkheden in een verder sportieve wedstrijd, die eindige met een totaal aan elf gegeven gele kaarten (…) Die Haghe ging steeds gretiger op jacht naar de gelijkmaker, maar de tijd was tekort en zo won Voorschoten’97 terecht – dankzij een uitstekende eerste helft- van Die Haghe dat ondanks het 3-2 verlies van VELO tegen VUC gelijk koploper af is, daar DSO in extremis van sv Nootdorp wist te winnen (ook 3-2). Die Haghe moet van deze nederlaag leren en er volgende week in de derby op Ockenburgh tegen VUC gewoon weer staan.
