Op 8 februari 1951 in de Emma kliniek op de Parkweg in Scheveningen werden Adriana Maria Gielbert en Pieter de Graaf verblijd met de komst van zoon Leenderd. Leenderd was de tweede zoon, want in 1949 was Krijn geboren, waarna in 1954 nog zusje Dinie zou volgen. Moeder Adriana had het maar druk met het gezin. Vaak moest zij alleen de kinderen opvoeden, daar pa Pieter het brood verdiende met de vaart op een logger. Dit ging haar trouwens uitstekend af en de kinderen kwamen niets te kort.
Leen zoals wij hem zullen blijven noemen, groeide op in het Scheveningse Duindorp in de Markensestraat, waar hij zijn jeugd doorbracht. Hij bezocht de kleuterschool in de Tholensestraat en de lagere school [2e Taborschool] in de Pluvierstraat. Na schooltijd was het natuurlijk buiten spelen. Met de jongens uit de buurt werd zowel voor als na schooltijd altijd gevoetbald.
DUINDORP SV
Op 9-jarige leeftijd werd hij lid van de voetbalvereniging Duindorp SV. Het was een logisch gevolg, dat hij bij Duindorp SV ging voetballen, want deze vereniging was een echte (familie)buurtvereniging, waar al zijn vriendjes uit de omliggende straten ook voetbalden. Het was verzamelen in de Pluvierstraat en gezamenlijk vertrok men naar het Duindorp-veld. Hij kijkt met veel plezier terug op de 8 jaren, die hij bij deze vereniging heeft gespeeld. Na de lagere school ging hij naar de ambachtsschool in de Zwaardstraat, waar hij in navolging van broer Krijn (hij vond dit interessant) opgeleid werd tot elektriciën en na een vierjarige opleiding hier op 16-jarige leeftijd zijn diploma behaalde. Al snel kreeg Leen als jeugdige speler een vaste plaats in het Haags Elftal en het districtselftal van West 2. Daar werd hij gescout door ADO en mocht hij op woensdagavond 1 x per week mee trainen o.l.v. Rob Baan.
VAN DUINDORP S.V. NAAR ADO
Daar het onderschrift uit bovenstaand krantenknipsel van 1968 moeilijk leesbaar is, volgt hieronder de tekst.
In het hartje van Scheveningen vond het naar jong talent speurende ADO precies wat het zocht in de nog jonge persoon van de 17-jarige Leendert de Graaf (de spelling was verkeerd, want het was , zoals boven al beschreven Leenderd) geboren 8 februari 1951. De onbetwiste hoofdrol, die hij – elke week weer – in de gelederen van Duindorp S(port) V(ereniging) vervulde, had het rendement opgeleverd , waarover andere jonge voetballers slechts van durven dromen.
ADO wist, dat het een juist besluit nam, toen het “junior” Leen de Graaf, schuchter inwoner van het vissersdorp, een contract onder de neus schoof. Het wist, dat het talent Leen de Graaf kan rijpen tot een uitgesproken aanwinst. Leen de Graaf op zijn beurt wist, dat hij “ja” moest zeggen toen ADO met zijn aanlokkelijk voorstel kwam . Ik moest eerst komen trainen en dat ging lekker.
Ik kwam in een groepje terecht, waar bijna allemaal jongens van mijn leeftijd zaten en dat geeft je eigenlijk meer moed dan direct meedraven tussen jongens als Ton Thie of Aad Mansveld. Wie ben ik eigenlijk? Leen de Graaf ! Nou en?
Een rasechte Scheveninger in een puur Haagse club. Hij zit er niet mee. Betaald voetbal is voor hem betaald voetbal, of dat nu in Maastricht of in Den Haag gebeurt. Electriciën Leen de Graaf (ik kan me vrijmaken voor iedere training) hoopt op een plaats in ADO’s hoofdmacht. Achter de voorhoede of erin.
Aldus het verslag uit de krant.
Via het districtselftal maakten ook Jan van Duijn en Hans van Eeden de overstap naar ADO.
Daar hij nog niet tekenbevoegd was op zijn zeventienjarige leeftijd, vergezelde vader Pieter hem om het contract te ondertekenen. Leen kwam meteen in het B-elftal, waar Rinus Loof zijn trainer werd. Hij had het geluk, dat zijn toenmalige werkgever Hinfelaar hem de ruimte gaf, om de trainingen te kunnen volgen.
Om toch een beetje houvast als een iets “bleue” jongen in zijn beginperiode te krijgen, ging hij op de fiets naar Jan de Jong, toenmalig aanvoerder van het B-elftal en dan reden ze samen al fietsend via de Hoefkade naar het Zuiderpark. Men zag al gauw, dat Leen een uitzonderlijk talent was, maar helaas scheurde hij zijn enkelbanden en kon hij daarna alleen maar trainen, omdat hij geen weerstand op de enkel mocht hebben en geen duels mocht aangaan. Dit kostte hem een jaar, dat hij niet kon spelen. Na deze slechte periode ging het weer crescendo. Echter, de dienstplicht diende zich aan.
DIENSTTIJD
Op 19-jarige leeftijd moest hij zijn dienstplicht vervullen en werd ingedeeld bij de Verbindingsdienst in Ede en werd gelegerd in de Elias Beekman kazerne, waar hij de opleiding kreeg tot centralist. Na de opleiding ging hij naar Den Haag en via deze stad kwam hij terecht in het Schefferkamp in De Lier, waar men hem geen strobreed in de weg legde om bij ADO te kunnen trainen. Tevens werd hij gekozen voor het garnizoenselftal en samen met Rob Ouwehand en Hans Bres werd dit garnizoenselftal kampioen van Nederland.
Op de foto staat Leen links boven en geknield geheel links Hans Bres met in het midden Rob Ouwehand.
A – SELECTIE
Na zijn diensttijd werd hij aan de A-selectie toegevoegd en kreeg te maken met Vaclav Jezek als trainer. Uit deze periode de onderstaande foto met staand van links naar rechts : Theo v.d. Burch, Rene Pas, Aad Mansveld, Lex Schoenmaker, Piet de Zoete, Simon van Vliet, Wytze Couperus en Hennie Ardesch. Knielend van links naar rechts ; Ton Thie, Leo de Caluwé, Joop Korevaar, Cees Weimar, Dick Advocaat, Hans van Eeden, Leen de Graaf en Harry Hestad.
Daar Jezek zeer geliefd was, wilde men hem graag voor de club behouden, maar helaas moest hij door de Tsjechoslowaakse autoriteiten terug keren naar zijn vaderland om daar het voetbal weer op de rit te krijgen.
EVERT TEUNISSEN
Na Vaclav Jezek werd Evert Teunissen in 1972 trainer van ADO
Op de foto hieronder : staand van links naar rechts : Huib Ruijgrok, Ton Thie, Aad Mansveld, Piet de Zoete, Bo Augustsson, Wim Berckenkamp, John Dusbaba, Simon van Vliet, Rob Ouwehand, Leo de Caluwé, Hans Bres, Joop Korevaar, Rinus Loof en Evert Teunissen. Zittend van links naar rechts : Thor Fuglset, Boudewijn de Geer, Thijs Wijngaarde, Hugo Lochtenbergh, Kees Bregman, Leen de Graaf, Hans van Eeden, Aad Kila, Cees Storm en Leen Swanenburg. .
Evert Teunissen was zeer gecharmeerd van Leen vanwege zijn zeer begaafde techniek, goede traptechniek en inzicht en noemde hem niet voor niets de Wim van Hanegem van Den Haag. Op 17 december 1972 maakte hij zijn debuut als invaller tegen FC Utrecht. Hieronder een actiefoto van Leen tijdens de wedstrijd tegen FC Amsterdam .
Deze wedstrijd werd met 0-2 gewonnen door doelpunten van Harald Berg en Kees Bregman. Op de foto is Leen in de slag met Leen van der Merkt van FC Amsterdam in het Olympisch Stadion.
Zijn eerste doelpunt maakte hij op 18 maart 1973 in de thuiswedstrijd tegen NEC. In deze wedstrijd werd hij matchwinnaar, daar deze wedstrijd met 1-0 werd gewonnen.
B-ELFTAL
Op 19 april 1973 mocht Leen het B-elftal versterken in de belangrijke wedstrijd tegen FC Utrecht. Deze wedstrijd ging om het kampioenschap van Nederland voor B-teams. De wedstrijd verliep tumultueus en ook viel het licht nog eens uit. Onder leiding van trainer Rinus Loof werd dit kampioenschap binnen gehaald. Memorabel is ook, dat dit de laatste wedstrijd betrof voor de B-competitie. Deze werd opgeheven en vervangen door een competitie voor C-elftallen. Hierin zouden spelers van 16 t/m 21 jaar mogen voetballen met de mogelijkheid van drie dispensatiespelers.
Leen speelde ook in het zaalvoetbalelftal, dat kampioen werd van de mini voetbalshow in Ahoy’ tegen Zuid-Nederland, waarvan Joop Niezen de grondlegger was.
Staand van links naar rechts : John v.d. Watering [materiaalman], Laurens Dijkgraaf, René Pas, Joop Jochems, Lex Schoenmaker, Piet de Zoete en leider Didi Vathauer. Geknield van links naar rechts : Harry Vos, Aad Mansveld, Leen de Graaf en Woody Louwerens.
SEIZOEN 1973-1974
Hoewel Leen vaak geblesseerd was geweest, begon hij dit seizoen eindelijk blessurevrij en startte in de basis voor de intertotocompetitie op 1 juli 1973 tegen Ativadabergs FF (Zweden) met een 3-2 overwinning, waarop op 11 juli de uitwedstrijd tegen Hannover 96 met 2-1 werd verloren. Slechte herinnering heeft hij aan de thuiswedstrijd tegen Winterthur (Zwitserland) op 14 juli waarin hij in de 13e minuut letterlijk uit de wedstrijd werd geschopt en weer voor een paar weken was uitgeschakeld. Ook dit seizoen werd hij weer achtervolgd door blessures en hij speelde zijn laatste wedstrijd voor FC Den Haag op 24 maart 1974 uit bij NAC, waar hij in de 60e minuut inviel.
Op de vraag, waarom deze zeer begaafde voetballer al op 23-jarige leeftijd de brui gaf aan het profmetier geeft hij twee oorzaken op. Door zijn hele ADO-periode bleef hij niet gespaard van blessures en was zeer blessuregevoelig wat hem parten speelde en de nodige wedstrijden langs de kant hield. Ook vond hij de profvoetbalmentaliteit hard. Zelf zegt hij hierover, dat je er alles voor over moet hebben om in dit milieu te slagen en de juiste mentaliteit moest hebben om door te gaan. Rinus Loof zei niet voor niets tegen hem, dat als hij een goede instelling had gehad, hij heel veel geld had kunnen verdienen.
Leen speelde 20 wedstrijden in de basis, viel 3 keer in en werd 3 maal gewisseld.
Favoriete spelers bij ADO vond hij Aad Mansveld en Harald Berg.
TEXAS DHB
Het in de tweede klas spelende en in 1973 gefuseerde Texas met DHB (De Haagse Bakkers) verwelkomde Leen natuurlijk met open armen. Hoe vaak kwam het nou voor, dat je een speler, die het seizoen hier voor nog Eredivisie speelde, nu voor jouw amateurclub koos. Op de vraag, waarom hij voor deze vereniging koos, antwoordt hij, dat hij voor de gezelligheid koos en dat er een aantal Scheveningse jongens in speelden.
Ook maakte hij bij deze vereniging ex-ADO spelers mee o.a. Fred en Wim Prosman, Wim staat 4e van links. Knielend 3e van links en aanvoerder Leen en 2e van rechts Allie Simonis, onze zeer gewaardeerde sponsor van de PensionADO-dag. Trainer was Theo Godschalk op de foto 2e van rechts boven, die Texas DHB trainde van 1975-1977 en 1979-1982. Theo was ook bekende bij ADO, waar hij trainer was vanaf 1987. Helaas overleed hij tijdens het seizoen 1989-1990 op 27 december 1989 op 49-jarige leeftijd.
Een van de hoogtepunten van Texas DHB was het behalen van de eerste editie van de Haagse Courant Cup in 1980. De finale moest gespeeld worden in zowel een uit- als thuiswedstrijd tegen Kranenburg. De uitwedstrijd werd een gelijkspel en ook in de thuiswedstrijd bleef het in de reguliere tijd gelijk, maar in de verlenging werd er 4-0 gewonnen door vier doelpunten van Wim Prosman. Ook in deze wedstrijd had Leen wederom geen geluk en sloeg het noodlot toe. Hij moest naar het ziekenhuis, waar bleek, dat hij een gebroken pols had. In 1983 werd het gezin De Graaf uitgebreid met de komst van zoon Marko. In 1984 stopte hij met voetbal bij Texas DHB. Als reden geeft hij op, dat een aantal oudere spelers er mee stopten en dat het enthousiasme er een beetje van af was.
ZAALVOETBAL
Als liefhebber van technisch voetbal ging hij na zijn ADO-periode zaalvoetballen. Hij speelde o.m. voor DKS/Intiem (Door Koffie Sterk), dat gesponsord werd door café Intiem aan de Beeklaan gedurende vijf jaar, waarna 3 jaar Snoekie volgde. Daarna nog een paar jaar Phoenix. Foto onder zit Leen geknield tweede van links.
In de zomerstop werd er met een vriendenteam onder de naam Havenboys onder leiding van Maarten Blok zomeravondvoetbal gespeeld.
TRAINERSCHAP
Nadat hij gestopt was met voetballen richtte hij zijn pijlen op het trainerschap. Tijdens de trainerscursussen trainde hij de jeugd van TONEGIDO en VUC 3 en 4 en behaalde zonder problemen zijn diploma’s 3,2 en 1.
Zijn eerste vereniging, waar hij als zelfstandig trainer werkzaam werd was HMSH, gevolgd door VCS en Scheveningen zaterdag om in 1994 terug te keren naar het Zuiderpark.
Voor het seizoen 1994-1995 zocht FC Den Haag een assistent-trainer bij Lex Schoenmaker. Aad Kila tipte Piet de Zoete, die Leen aannam. Zie foto boven. De foto eronder : In het seizoen 1995-1996 werd Leen assistent van Theo Verlangen.
Na FC Den Haag vervolgde hij zijn trainersloopbaan bij achtereenvolgend Kranenburg, VIOS, HS-TEXAS/DHB zondag, en Graaf Willem II-VAC, waar hij vijf jaar trainer was. In 2006 besloot hij na 20 jaar een einde te maken aan zijn trainerscarrière.
Palmares :
Seizoen 1988-1989 kampioen met VCS van de derde klas KNVB.
1996-1997 kampioen met HSV Kranenburg van de 4e klas KNVB
2004-2005 2e plaats met Graaf Willem twee VAC, dat rechtstreekse promotie betekende.
In 2007 werd hij uitgeroepen tot winnaar van de Aad Mansveld trofee.
Terugkijkend op zijn zowel voetbal- als trainerscarrière zegt hij, dat hij het altijd naar zijn zin heeft gehad en geen spijt heeft gehad van de dingen, zoals die zijn gegaan.
Op de vraag, wat Leen van het huidige voetbal vindt, is hij zeer duidelijk. De goede spelers uitgezonderd ziet hij te veel spelers, die maar weinig vaardigheden hebben en een bal vrij kunnen maken om naar dezelfde kleur te kunnen spelen. Buiten de top, vindt hij , dat iedereen vroeger over de hele breedte veel vaardiger was dan tegenwoordig.
Hij bezoekt nog steeds zijn oude club Duindorp SV en op zondag afwisselend HBS en Quick. Tevens gaat hij nog regelmatig om met voetbalvrienden om een kaartje te leggen. Tien jaar geleden hertrouwde Leen met Hannah en samen genieten ze enorm van hun kleinkinderen en besteden er uiteraard veel tijd en aandacht aan.
Tom Clavan
