Op de finaledag van het Haaglanden Voetbal Toernooi mochten de O23-teams van Quick en HBS hun burenruzie op het veld van FC ‘s-Gravenzande beslechten. Op een fantastische grasmat werd onder het zonnetje een erg leuke wedstrijd gespeeld, met het venijn in de openings- en slotfase. Uiteindelijk moesten de jonge Kraaien zich gewonnen geven aan de jonge Haantjes.
Tekst: Marcel de Kler | Foto’s: Franca Dobbe & Marcel de Kler
Dat wedstrijden tussen de buren nooit saai zijn, was ook tijdens deze finale te merken. Niets van spanning bij beide ploegen en al helemaal geen aftasten. Na iets meer dan een kwartier spelen waren er namelijk al liefst vier doelpunten gevallen. HBS opende het sterkst en zag Mika Knoester de score openen namens HBS. Het duurde niet lang voordat de stand weer in evenwicht was gebracht door Alexander Verhagen de la Fuente.
Dezelfde Quick-speler werd even later naar de grond getrokken binnen de beruchte lijnen en scheidsrechter Robin Straub kon niets anders dan de bal op de stip leggen. Ted Kuyt ontfermde zich over de strafschop en schoot feilloos de 2-1 binnen voor de jonge Haantjes. Wederom hoefde de speaker niet lang te wachten op de volgende goaltune, want nauwelijks twee minuten later schoot HBS de gelijkmaker binnen. Wederom was het Mika Knoester, die na een scrimmage de bal over de lijn werkte en de wanhopige blik naar de neutrale assistent voor buitenspel was vergeefs: 2-2.
Deze start beloofde nogal wat voor het verdere verloop en die stelde ook niet echt teleur Halverwege de eerste helft kreeg Quick wederom een strafschop te nemen na een ongelukkige handsbal. Ditmaal redde de HBS-doelman de inzet van Ted Kuyt. Het leek toch een beetje alsof het kruit al vroeg verschoten was, want kansen waren er nog zat, maar doelpunten bleven uit. Zo schoot Kai van Heusden namens HBS nog een vrije trap op de lat en leken twee razendsnelle uitvallen tot doelpunten te leiden, maar beide pogingen werden onbegrijpelijk niet over de lijn gekregen.
Zo konden beide teams met een 2-2 stand gaan rusten en dat had zelfs dus nog hoger kunnen uitvallen. Na de rust was het spelbeeld toch wel iets anders. Quick kreeg, gesterkt met de wind in de rug, meer controle over de wedstrijd en HBS kon nauwelijks nog voor gevaar zorgen. De kansen die Quick kreeg, gingen echter in rook op, mede dankzij de paal en uitstekend keeperswerk aan HBS-kant. Het was dus eigenlijk wachten op de beruchte voetbalwetten…..
Toch zou Quick uiteindelijk de ban breken en bij het ingaan van het laatste kwartier werd een kans wel benut. Jeppe Koster schudde zijn verdediger af en kon alleen op het HBS-doel af. In de afronding faalde hij niet en de 3-2 voelde als een enorme bevrijding aan. Geheel in stijl van de wedstrijd had het enkele minuten weer gelijk kunnen staan, maar een vrije trap van Kai van Heusden werd knap uit de hoek getikt door Quick-doelman Jesper Hegie.
In de laatste tien minuten deelde Quick de genadeklap uit. Jeppe Koster bereidde de actie voor en tikte de bal breed op de meegelopen Alexander Verhagen de la Fuente, die de bal hard binnenschoot voor de 4-2. Iets later bekroonde de beste speler op het veld, Jeppe Koster, zijn team nogmaals. Weer had hij een goede actie in petto en gaf de bal verrassend mee op Elijah Nava, die van dichtbij de 5-2 tegen de touwen werkte.
Quick won zodoende uiteindelijk nog ruim van HBS, wat gezien de kansenverhouding terecht was. Toch was het een erg leuke en spannende wedstrijd om te kijken, waarbij beide clubs hebben laten zien dat er voldoende toekomst is en genoeg spelers zijn die het komende seizoen al op de poorten van hun eerste team gaan rammelen.
